موجودات آبزی درحال خفه شدن هستند، روزنامه شیراز نوین
دانشمندان میگویند، آبهای زمین به سرعت درحال از دست دادن اکسیژن هستند و خطر این اتفاق بسیار زیاد است.
به گزارش ایسنا، ذخایر اکسیژن محلول در آبهای سراسر جهان به سرعت درحال کاهش است و دانشمندان میگویند که این یکی از بزرگترین خطرات برای سیستم حمایت از حیات زمین است.
به نقل از اسای، همانطور که اکسیژن موجود در هوا برای موجوداتی مانند ما انسانها حیاتی است، اکسیژن محلول در آب (DO) نیز برای اکوسیستمهای آبی، چه آب شیرین و چه آب شور ضروری است.
اکنون طبق مشاهدات انجامشده اکسیژن این اکوسیستمها
بهطور قابل توجهی و بهسرعت درحال کاهش است و این درحالی است که میلیاردها نفر در دنیا برای تأمین غذا و روزی به زیستگاههای دریایی و آب شیرین متکی هستند.
اکنون گروهی از دانشمندان پیشنهاد میکنند که اکسیژنزدایی از آب به فهرست «هشدارهای سیارهای» اضافه شود تا بشریت بتواند آن را برای نسلهای آینده حفظ و حراست کند.
تاکنون هشدارهای سیارهای عبارتند از تغییرات آبوهوایی، اسیدیشدن اقیانوسها، تخریب لایه ازن در لایه استراتوسفر، تداخل با چرخههای فسفر و نیتروژن جهانی، نرخ از دست رفتن تنوع زیستی، استفاده بیش از حد از آب شیرین جهانی، تغییر سیستم زمین، هواپخشها و آلودگی شیمیایی.
گروهی از پژوهشگران به رهبری کوین رز بومشناس آب شیرین از مؤسسه پلی تکنیک رنسلر (Rensselaer) در ایالات متحده نگران هستند که این فهرست یکی از مهمترین محدودیتهای زمین را نادیده میگیرد.
پژوهشگران میگویند: اکسیژنزدایی مشاهده شده در اکوسیستمهای آب شیرین و شور زمین نشاندهنده یک فرایند سیارهای است که برای یکپارچگی سیستمهای اکولوژیکی و اجتماعی زمین بسیار مهم است.
اکنون به گفته پژوهشگران، آستانههای حساس اکسیژن و مرتبط با نرخهایی قابل مقایسه با سایر فرآیندهای هشداری زمین درحال بررسی هستند.
غلظت اکسیژن محلول در آب بهدلایل مختلفی کاهش مییابد. بهعنوان مثال، آبهای گرمتر نمیتوانند اکسیژن محلول زیادی را در خود نگه دارند و با ادامه انتشار گازهای گلخانهای که دمای هوا و آب را بالاتر از میانگین بلندمدت خود افزایش میدهند، آبهای سطحی کمتر میتوانند این عنصر حیاتی را حفظ کنند.
اکسیژن محلول نیز میتواند توسط آبزیان سریعتر از زمانی که توسط تولیدکنندگان اکوسیستم دریایی تولید شود، استفاده و تخلیه شود. شکوفههای جلبکی و رشد باکتریایی ناشی از هجوم مواد آلی و مواد مغذی بهشکل کودهای کشاورزی و خانگی، فاضلاب و زبالههای صنعتی، بهسرعت اکسیژن محلول موجود را جذب میکنند.
در بدترین موارد، اکسیژن به حدی کاهش مییابد که میکروبها خفه میشوند و میمیرند و اغلب گونههای بزرگتر را با خود از بین میبرند. جمعیتهای میکروبی که به اکسیژن متکی نیستند، از مواد آلی مرده تغذیه میکنند و به تراکمی رشد میکنند که نور را کاهش میدهد و فتوسنتز را محدود میکند تا کل آب را در یک چرخه باطل و خفهکننده به نام اوتروفیکاسیون به دام بیاندازد.
اکسیژنزدایی در آب همچنین با افزایش اختلاف چگالی بین لایهها در ستون آب انجام میشود. این افزایش را میتوان بهدلیل گرم شدن سریع آبهای سطحی نسبت به آبهای عمیقتر و ذوب یخها و کاهش شوری سطحی در اقیانوسها نسبت داد.
هرچه آن لایهها مشخصتر باشند، حرکت کمتری بین آنها بهوجود میآید. این نوسانات چگالی به حرکت آبهای سطحی اکسیژندار به اعماق نیرو میدهد و بدون این فرآیند، تهویه در اعماق محیطهای آبی متوقف میشود.
همه اینها بر اکوسیستمهای آبی که بسیاری از گونههای ما برای غذا، آب، درآمد و رفاه خود به آنها متکی هستند، آسیب وارد میکند.
پژوهشگران خواستار تلاشی هماهنگ و جهانی برای نظارت و تحقیق در مورد اکسیژنزدایی آبهای سیاره ما، همراه با تلاشهای سیاستی برای جلوگیری از اکسیژنزدایی سریع و چالشهای مرتبط با آن هستند.
آنها میگویند: کاهش انتشار گازهای گلخانهای، روانآب مواد مغذی و ورودی کربن آلی، بهعنوان مثال بارگیری فاضلاب خام، اکسیژنزدایی را کند یا بهطور بالقوه معکوس میکند.
آنها میافزایند: گسترش چهارچوب هشدارهای سیارهای برای گنجاندن اکسیژنزدایی بهعنوان یک خطر که نیاز به تمرکز دارد، به این تلاشها کمک خواهد کرد.
این مقاله در مجله Nature Ecology & Evolution منتشر شده است.
تاکنون نظری برای این خبر ثبت نشده است!
ثبت نظر جدید
خبرهای تصادفی روزنامه شیراز نوین