این دولت مجری اهداف اجرانشده در شش برنامه توسعه گذشته خواهد بود. رئیس‌جمهور جدید خطابه‌های خودش را این‌گونه آغاز کرده است که بر اساس سند چشم‌انداز قرار بود در منطقه اول باشیم و فقر و تبعیض را از بین ببریم، اما متأسفانه نتوانستیم این اهداف را محقق کنیم؛ پس باید ببینیم اشکال کار کجاست؛ باور دارم اگر دست به دست هم دهیم و وحدت و انسجام داشته باشیم، قادر خواهیم بود بر مشکلات غلبه کنیم. در این مرحله خوب است که بدانند، موفق عمل نکردند و بدانیم که باید چه انتظارات و مطالباتی از مدیران ارشد و میانی داشته باشیم. رئیس‌جمهور روی موضوع بسیار خوب و حساسی دست گذاشته است و آن اینکه ما دارای برنامه توسعه‌ای هستیم و نیازی نداریم که برنامه جدید ارائه کنیم. درواقع اگر برخی افراد در انتقادات پی‌درپی خود می‌گویند که این دولت برنامه ندارد، در حوزه سفسطه درست می‌گویند اما واقعیت امر این است که دولت چهاردهم از خود برنامه‌ای ندارد؛ بلکه آمده است تا برنامه‌های مصوب و ابلاغی را اجرا کند تا شاید به وضعیت متعادلی برسیم که در شأن ملت ایران باشد.  از اینکه سیزده دولت تاکنون مؤید برنامه‌ها و تفکر یکدیگر نبوده‌اند، باید تأسف خورد؛ چراکه دولت‌ها در چهار سال اول به ایرادگیری و مقصر جلوه دادن دولت گذشته می‌پردازند و در چهار سال دوم اگر فرصتی باشد برای آینده سیاسی خود میتینگ‌های عمرانی با افتتاحیه‌های بی‌اثر برگزار می‌کنند که شاید یک در هزار آن نیز مورد بهره‌برداری قرار نگیرد. اتفاقی که برای برق کشور و ناترازی موجود افتاده است، بدون شک گواهی برای این داستان است که در چهل و اندی سال گذشته حتی یک ریال هم صرف توسعه امر زیربنایی کشور نکردند؛ چراکه نیروگاه‌های فرسوده تولید برق، همچنان با سوخت فسیلی روشن می‌شوند و البته تولیدات این نیروگاه‌های فسیلی، فسیل شده و از نفس افتاده، قابلیت پاسخ‌گویی به نیازهای صنعتی و خانگی را ندارد.  در شرایطی که بسیاری از کشور‌های جهان در شرف اتصال به برق از طریق تولیدات خورشیدی هستند، ما به دنبال مازوت می‌گردیم تا در نیروگاه‌های برق بریزیم و باقی قضایا. در تولید بنزین و گاز هم دچار پسرفت هستیم. درواقع ما مدیرانی داریم که در تابستان به مردم روزه آب و برق و در زمستان روزه گاز سفارش می‌دهند، اما مردم در این بین متوجه شده‌اند که شدت اختلاس در هیئت حاکمه به قدری زیاد است که آنان فرصتی برای توجه به زیرساخت‌ها نداشته‌اند.  جای بسی تعجب و تأسف است که نمایندگان مجلس نیز در این رهگذر کارنامه قابل قبولی ندارند و تنها نمی‌توان دولت و کابینه‌های آنان را مقصر این ویرانی بزرگ دانست؛ چراکه وظیفه مجلس نظارت بر دولت و اجرای مصوبات قانونی است؛ قانونی که از طریق مصوبات مجلس به دولت برای اجرا ابلاغ می‌شود. از طرفی مجمع تشخیص مصلحت نظام و شورای نگهبان نیز در اختلافات دولت و مجلس مداخله دارند و باید دید چرا با وجود این‌همه دستگاه و متولی امور، اما کار ملت به این نقطه از بحران کشیده شده است.
حالا اما در وقت اضافه، دولت چهاردهم یک شعار واحد دارد و آن اجرای برنامه توسعه هفتم و سیاست‌های ابلاغی است که باید به‌سرعت با تعاملات جهانی به آن پرداخته شود. ما اگر نتوانیم تحریم‌ها را لغو و کم‌اثر کنیم و با اقتصاد جهانی و سیاست‌های کلان آن همراه شویم، وضعیت اقتصادی بسیار سخت، همراه با نگرانی‌های امنیتی فراوانی را شاهد خواهیم بود.  بدون تعارف باید گفت که در وقت اضافه شرایط برای تعارفات مهیا نیست و اگر دولت چهاردهم نتواند که ان‌شاءالله می‌تواند، باید منتظر شرایط سختی باشیم که حتی بدون زیرساخت‌ها شباهتی به جهنم خواهد داشت.  ان‌شاءالله که دولت چهاردهم در اجرای سیاست‌های ابلاغی و نیز برنامه توسعه هفتم موفق خواهد بود؛ چراکه این تیم امید را دل مردم زنده کرد و هشتم مردادماه 1403 روزی بود که کام ملت ایران شیرین شد. در واقع این قلم معتقد است که بیانات دکتر پزشکیان در این خصوص که برنامه نیاوردیم بلکه آمدیم برنامه‌های مصوب را اجرا کنیم، کلیدواژه حل تمامی مشکلات است.