مسجد بهترین مکان برای آرامش قلب‌ها و پناهگاهی برای زندگی متلاطم شهری به شمار می‌آید. آمار نشان‌دهنده آن است که آرام‌ترین انسان‌ها افرادی هستند که با قرآن، نماز، مسجد و دعا مأنوس می‌باشند و در همه امور به خدا توکل می‌کنند و مسلماً مسجد بهترین محل اقامه نماز و ذکر و یاد خداست و خود این مکان به انسان آرامش می‌دهد. 
بنابراین امید است که دامنه فعالیت زمانی مساجد دائمی شود و فضای شبستان برای عبادت و علم‌آموزی در اختیار عموم مردم قرار گیرد. در مساجد باید از امکانات و فناوری‌های مناسب برای اجرای برنامه‌های آموزشی، فرهنگی و هنری با رعایت شئون مسجد استفاده شود و مدیریت مساجد توسط مردم انجام شده و نوجوانان، جوانان و متخصصان در تصمیماتی که برای آینده آن گرفته می‌شود، نقش داشته باشند. 
مسجد باید رابطه خود را با نسل نو، به ویژه نخبگان جامعه برقرار و مستحکم نماید و در شادی و غم آنها شریک باشد. فضای مسجد تنها یک عبادتگاه نیست و باید از این فضا برای ارائه خدمات به عموم از جمله اسکان مسافران نیازمند و با دراختیارگذاشتن این مکان‌ها جهت برگزاری مراسم ازدواج به تسهیل این امور کمک شود. 
در خاتمه باید گفت که مسجد در هر محله مایه‌ وحدت، رشد، بالندگی، خیر و برکت و پناهگاه مردم است. برای رسیدن به این هدف باید از ظرفیت مراکز، دستگاه‌ها و توان گسترده و پایان‌ناپذیر مردم بهره بگیریم و برای تحقق موارد فوق، نقش مراکز رسیدگی به امور مساجد، ائمه محترم جمعه و جماعات، هیئت‌های امنا، بسیج و کانون‌های فرهنگی‌هنری مساجد مهم و برجسته بوده و ایفای این نقش در سایه همدلی و همکاری تمامی این نهادهای فرهنگی رنگ واقعیت به خود خواهد گرفت.