کیفیت تغذیه چه جایگاهی در کیفیت سلامت دارد؟ کیفیت سلامت چه جایگاهی در زندگی حرفه‌ای ورزشکاران دارد؟ چه کسی می‌تواند نقش کیفیت تغذیه در موفقیت ورزشکاران را انکار کرده یا حتی کمرنگ جلوه دهد؟
می‌توان با قاطعیت گفت که هیچ ورزشکاری بدون تغذیه سالم نمی‌تواند به سکوهای درجه یک راه پیدا کند و در مسیر قهرمانی «ماندگار» شود.
هر زمان با ورزشکاری مواجه می‌شویم که در سنین بالا هم آمادگی خود را حفظ کرده و در بالاترین سطوح، کیفیت مطلوبی ارائه می‌دهد، رمز موفقیت خود را «داشتن زندگی سالم» عنوان می‌کند.
 «زندگی سالم» شاید یک عبارت کلی باشد، اما اگر به جزییات آن وارد شویم، بدون شک «تغذیه سالم» یکی از مهم‌ترین عناصر آن است.
از طرف دیگر، همواره پزشکان و محققان نسبت به استفاده عموم جامعه از غذاهای فوری(فست فود) هشدار داده‌اند. ضعف سیستم ایمنی بدن، ضعف گوارش، یبوست، کم‌خونی، کاهش اشتها، عدم رشد مناسب جنین در رحم مادر، تحریک و گرفتگی نای و ریه‌ها و افزایش حالت‌های آسم و تنگی نفس، تنها بخشی از مضرات این نوع غذاها به شمار می‌رود.
به خصوص در شهر ما که یکی از پُر فست فودترین شهرهای کشور به شمار می‌رود، مردم در معرض آسیب بیشتری قرار گرفته‌اند. آسیبی خودخواسته که شاید آن‌طور که باید و شاید در برابر آن موضع‌گیری مشخص و مناسبی از سوی دست‌اندرکاران اتخاذ نشده است.
اما روی صحبت ما در حال حاضر، مسئولان و دست‌اندرکاران نیستند؛ صحبت ما با ورزشکاران بزرگ شهر است که اخیراً نام آنها در تبلیغ برای یکی از مغازه‌های تهیه غذای فوری مشاهده شده است. قهرمانان ملی و بین‌المللی که از آنها توقعی حتی بیشتر از مسئولان وجود دارد، در ازای مقداری پول یا شاید از سر رفاقت، تن به عملی داده‌اند که تعجب‌آور و تأمل‌برانگیز است.
عجیب از آن جهت که این ورزشکاران که بالاترین قله‌های ورزش را فتح کرده‌اند، بیش از هر کس دیگری به فواید تغذیه سالم آگاهی و ایمان دارند، اما شاید به دلیل آگاه نبودن از مسئولیت‌های اجتماعی‌شان، تن به چنین حرکتی داده‌اند.
قهرمانان ورزشی همواره یکی از مهم‌ترین الگوها برای نوجوانان بوده‌اند و همواره این شعار را از زبان اهالی ورزش شنیده‌ایم، اما کمتر حرکتی را از هزاران هزار قهرمان و ورزشکار بزرگ شاهد بوده‌ایم که در راستای فرهنگ‌سازی صحیح بوده باشد و چنین توقعاتی هم به طور کلی از بین رفته است، اما اینکه برخی قهرمانان در جهت عکس حرکت کرده و برای مسائل، «ضدفرهنگ» ایجاد کنند، جای بسی تأسف و تأمل دارد.